Collectief leefdek

Na een dag werken kom je thuis en parkeer je je auto onder een leefdek, beschut en uit het zicht. Via de trap die langs een centrale eikenboom loopt, kom je uit op het leefdek. Hier leest een buurvrouw in alle rust een boek in de schaduw. In het lager gelegen waterplein zie je je kind spelen met water, het heeft net geregend en het water loopt langs de tuinen en over het leefdek naar het waterplein. De oppas, die in het appartement van het blok woont, ligt te relaxen in de klimtouwen. Zelf pluk je nog een bes van de struik. Je ziet een mus uit het vogelhuisje aan je berging vliegen. Je opent je tuinhek waar een koolmees in is verwerkt. Je bent thuis…

Vogelhof is onderdeel van Leeuwesteyn, een woonwijk in aanbouw in Utrecht. Op dit bouwveld worden 66 duurzame koopwoningen ontwikkeld voor starters en jonge gezinnen. In deze wijk woon je rondom een groene binnentuin waar ontspanning, sport en ontmoetingen met andere bewoners centraal staan. Om meer ruimte te geven aan de collectiviteit is bewust gekozen om het parkeren niet op het maaiveld, maar juist verlaagd te realiseren. Er ontstaat hiermee ruimte voor een fraai leefdek. Een verborgen parel voor mens en vogel.

Flirt

De naam Vogelhof is een flirt naar een belangrijke pijler uit de historische ontwikkeling van de stad Utrecht. Toen Utrecht vanaf ca. 1850 buiten de vestingwerken kon gaan bouwen, vestigden vermogende burgers zich als eersten langs de singels in grote villa’s met uitzicht op het water. Hun voorbeeld werd spoedig gevolgd door anderen waarmee de Vogelenbuurt haar vorm kreeg. De buurt heeft een heel eigen karakter mede door de gehanteerde architectuurstijl van destijds; Art Deco. Leidsche Rijn is als een nieuwe schil in een nieuwe tijd en verdient zijn eigen Vogelhof. 

Pauwenveren en regendruppels

Vogelhof vormt een stoer blok met een Utrechts karakter. De Art Deco referenties zijn terug te vinden in zowel de architectuur als in de binnentuin. De binnentuin vormt een centrale ontmoetingsplek voor de bewoners van Vogelhof. Vanaf hoogte zie je de pauw in de binnentuin liggen. De uitstraling van de collectieve tuin heeft net als de architectuur referenties naar de Art Deco stijl. De pauw is een vaak afgebeelde vogel in de jaren 30 en is daarom als inspiratie gebruikt voor de vormgeving. Vanaf het leefdek onstaan er verschillende interessante ruimtes door de charmante welvingen van de pauw. In het midden van de pauw komt de trap omhoog vanuit het parkeerveld. Dit is waar de bewoners binnenkomen. Deze ruimte is open en wordt omsloten door twee zitranden. Hier kunnen gezamenlijke activiteiten worden gehouden.

De ogen in de veren van de pauw zijn vormgegeven als eilanden vol met bloem en heestersoorten die naast een groen beeld beschutting en voedsel voorzien aan vogels. Het water stroomt als verbindend element over het leefdek en loopt via de snavel naar het waterplein. Het waterplein is bij droogte een stoere speelkuil. Bij veel regen wordt dit een kleine vijver, waarin stapstenen en drijvende speelobjecten uitnodigen om ook met slechter weer buiten te gaan spelen. Met verandering van het weer verandert dus ook de speelmogelijkheid. Op het terrein wordt meer dan 80% van het water op eigen terrein verwerkt.

Ingespeeld op de toekomst

De nu nog benodigde autoparkeerplaatsen zijn ondergebracht in deze verdiepte parkeerbak met een groen podium erboven. Het parkeerveld kan in de toekomst anders worden vormgegeven wanneer de vraag naar parkeergelegenheid afneemt. Hierdoor ontstaat er een binnentuin met verschillende niveaus.