Een sluis die het landschap aantrekkelijker maakt

De huidige sluis Limmel markeert de entree van het 36km lange Julianakanaal. Dit kanaal voert van de stuw Borgharen naar het benedenstroomse Maasbracht en vervangt zodoende de Maas als scheepvaartroute. De sluis heeft geen functie meer als schutsluis, maar dient bij hoogwater wel als keersluis. Om de Maasroute richting Maastricht en verder richting België, Duitsland en Frankrijk beter bevaarbaar te maken voor grotere binnenvaartschepen (klasse Vb) wordt de oude sluis vervangen door een nieuwe sluis met een grotere doorvaarthoogte en -breedte: de Nieuwe Keersluis Limmel (NKL).

BoschSlabbers werkte de inpassing van de Nieuwe Keersluis Limmel zodanig uit, dat daarmee niet alleen de veiligheid weer aan de normen voldoet, maar het gebied tevens ruimtelijk interessanter wordt, aantrekkelijker om te passeren en te vertoeven.

Artificiële kanaalwereld versus natuurlijk beekdal

De Nieuwe Keersluis Limmel maakt met haar keerwerk, brug, toeritten en grondlichamen deel uit van het ‘artificiële’ kanaallandschap. De beekzone met Kanjel, oevers en duikers behoort hier niet toe, deze ligt als zelfstandig element in het landschap: kleinschaliger, organisch gevormd en natuurlijk van karakter. Het contrast tussen deze twee werelden wordt doorgezet en verder aangezet in het ontwerp.

Het versterken van de rechtlijnigheid van het kanaal ter plaatse van de NKL komt tot uitdrukking in de vormgeving van de taluds van de toeritten naar de brug. Deze volgen niet het functionele wegontwerp met haar bochten tot aan de brug, maar zijn geënt op het kanaal, waardoor ze haar lineairiteit en richting benadrukken.

Het versterken van het natuurlijke karakter van de Kanjelbeek wordt bereikt door de beek niet als lijn, maar als beekdalzone te duiden.De gehele beekomgeving –tot aan de voet van de taluds- wordt vormgegeven als beekzone, met natuurlijke vegetatie en uitstraling en een hierbij passend beheer.

De brugverbinding van de Nieuwe Keersluis Limmel is een knooppunt in het recreatieve netwerk van de omgeving. Om deze knoop te versterken wordt het fietspad rond de sluis breed ingericht als ‘shared space’. Jaagpaden worden aangetakt met behulp van taludtrappen en paden. Op de fiets- en jaagpaden worden markeringen aangebracht die de onderliggende waterlopen van Kanjel en kanaal ter verbeelding brengen.

In de overmaat van het grondlichaam van de wegtaluds ontstaan twee zichtbalkons met uitzicht over het omliggende landschap. Hier worden prettige verblijfsplekken gerealiseerd, met een relict van de oude sluis als gedenkkunst en een voormalige aanlegstijger als uitzichtstijger. Beplanting en materialisering zijn zodanig dat het groene en stoere karakter van de plek optimaal gewaarborgd blijft; robuuste materialen en veel halfverharding.